28 października – żywot Świętych Apostołów Szymona i Judy (Tadeusza),
(żyli około roku Pańskiego 60)
Kościół zachodni obchodzi pamiątkę tych dwóch apostołów razem, natomiast wschodni osobno.
Szymon, którego dla odróżnienia od św. Piotra zowią “Chananejczykiem” i “Zelotą” (gorliwym), był podobno rodem z Kany Galilejskiej i był owym narzeczonym, którego gody ślubne uczcili Jezus i Maryja swą obecnością. Cud zamienienia wody w wino był, jak głosi podanie, powodem, że za zezwoleniem swej narzeczonej poszedł za Chrystusem i odznaczając się wielką gorliwością w głoszeniu Ewangelii i staraniu się o zbawienie dusz, zyskał sobie nazwę “Zeloty” czyli “gorliwego”. Wykształcony przez Jezusa na apostoła i zbrojny darami Ducha św., niósł pochodnię Ewangelii świętej pomiędzy żydów i pogan i zeszedł się później w Persji z Juda apostołem.
Juda, którego dla odróżnienia od Judasza Iskarioty zowią także “Tadeuszem”, czyli “Lebeuszem”, tj. “odważnym”, był synem Kleofasa, brata świętego Józefa i Marii, krewnej Najświętszej Maryi Panny. Apostoł św. Jakub Młodszy i św. Szymon byli jego rodzonymi braćmi. Przed powołaniem na urząd apostolski żył w szczęśliwym małżeństwie z Marią i trudnił się uprawą roli. Tym większa przeto zasługa jego i dobrowolna ofiara, że opuścił wszystko, drogą żonę, miłe dziatki i mozolnie zebrany majątek, i poszedł za Jezusem, ażeby ostatecznie ponieść śmierć męczeńską. Przy ostatniej wieczerzy, gdy Pan Jezus oświadczył, że tylko tym się objawi, którzy Go miłują, przerwał Mu pytaniem: “Panie, dlaczego objawiasz nam, a nie światu?” – Widać stąd, że i on razem z innymi spodziewał się, że Pan Jezus założy królestwo na ziemi i jako król ziemski uszczęśliwi żydów. Jezus sprostował jego błędne mniemanie tymi słowy: “Kto Mnie miłuje, chowa słowa Moje i Ojciec Mój miłuje Go: przyjdziemy do Niego i mieszkać u Niego będziemy”.
- św. Apostołowie Szymon i Juda Tadeusz – obraz z naszego ołtarza
Święci Szymon i Juda bez przeszkody odtąd głosili Ewangelię świętą, czynili różne cuda i nawrócili niemal całe królestwo do wiary Chrystusowej. Postępy chrześcijaństwa, burzenie świątyń pogańskich albo zamienianie ich na kościoły, wprawiały pogańskich kapłanów w rozpacz, zaczęli więc burzyć lud i tak go rozjątrzyli, że pojmano Szymona i Judę w mieście Suanirze, sponiewierano ich i zawiedziono przed posągi słońca i księżyca, żądając, aby złożyli im ofiarę i wyparli się Chrystusa. Gdy wskutek modłów apostołów bałwany spadły z ołtarzy i potłukły się w drobne kawałki, lud wpadł we wściekłość i rzucił się na nich aby ich zamordować. Po długich mękach przepiłowano Szymona wzdłuż, a Judę stracono mieczem. Część ich zwłok spoczywa w Rzymie. Święty Juda pozostawił pismo apostolskie, przestrzegające przed kacerzami.
